تو زخمی هستی اما من رنج می کشم!مطلب ارسالی ازحسین پور
فیلم سنگ صبور از نویسنده و کارگردان افغانی -فرانسوی عتیق ابراهیمی و با بازی گلشیفته فراهانی (کاری با حواشی زندگی گلشیفته ندارم) روایت زنی افغان است که در چریان جنگ داخلی افغانستان تمام فامیلش او را رها کرده اند تا به پرستاری از همسری که در کما به سر می برد بپردازد.این زن تنها با شوهرش که نه چیزی می بیند و نه چیزی می شنود گفتگو می کند و همه حرفهایی را که هیچگاه نمیتوانسته در حالت عادی به همسرش بگوید برایش بازگو می کند و در آن شرایط جنگی مراقب است شوهرش کشته نشود.سه نکته درین فیلم به نظرم زیبا امد:نخست این که در جوامع سنتی فداکاریهای زن به چشم کسی نمی اید اما خطاهایش سریعا با مجازاتهای سنگینی رو به رو می شود دقیقا شوهر زن زمانی به هوش می اِید که او در حال اعتراف به گناهانش است اما تا پیش از آن تمام تلاش زن برای حراست از شوهری که کسی باور نمیکند به هوش آید ندیده می ماند..دوم :دریک جامعه جنگ زده نه تنها زنان و کودکان آسیب می بینند که مردان نیز از آسیب در امان نیستند.مرد جوان جنگنجوی فیلم که تمام تنش با ته سیگار سوخته نمادی از این مساله است.سوم اینکه حتی درین جامعه غمزده و ویران هم می توان عشق ورزید و جوانی کرد.و زیباترین احساسات انسانی را زنده نگاه داشت.به قول شاملو سلاخی می گریست به قناری کوچکی دلباخته بود.در جایی از فیلم زن به زخم همسرش دست می کشد و می گوید تو دردی حس نمی کنی هیچگاه درد را حس نمی کردی عجیب است تو زخمی هستی اما من درد می کشم.
نظرات شما عزیزان:
عالی بود سپاسگزارم
